شعری به زبان محلی از استاد گرانقدر باباتافته
شعری به زبان محلی از استاد گرانقدر باباتافته
لینگ تیل خرده دیگر پلم ونه دوا نیه
میشکا بند اننه زوئه زمین گل پیدا نیه
بزپه گم بئیبو ورزا دیگه ورزا نیه
گو پنو شیشک بیته بو دیگه وره خدا نیه
جت و ازال و بلو کل و کناری داشتمی
آخ چه بهاری داشتمی دشت نپاری داشتمی
***شو تا صواحی دست خی کلاه سنگ داری داشتمی***
دشت انده جوله بیه کاسب لینگ پیدا نیه
شو که دشت باخت بی بو فردا کمر دلا نیه
راسه چو تک ناشته بو دیگه امه لیفا نیه
وا اگه دنی بیبو بینج از کمل جدا نیه
مرز و پامرز و تراز چه تیمه جاری داشتمی
آخ چه بهاری داشتمی سقا نپاری داشتمی
***قند و چای و بشته زیگ چه چاشته باری داشتمی***
وقتی که مرادخانی امه زمین لنگر شیئه
کر وکسو جمع بئی بو نپار پیش خره شیئه
جان اسب نفس زوئه جینکا دله یورتمه شیئه
کسو دوشه سرو ننگ پسه گس دله شیئه
بینج کیسه و کیله تنه نخاری داشتمی
آخ چه بهاری داشتمی قد بسیاری داشتمی
ادامه مطلب